MANNEN VAN STAAL: JOHN HENSEN:
Het is alweer veertig jaar geleden dat de veelbelovende crosser John Hensen de handdoek in de ring gooide. Hij werd in 1983 Nederlands kampioen 125 cc en won de Ben Majoor Trofee. In 1984 werd hij met het Nederlandse team wereldkampioen in de toenmalige Coupe des Nations. Er leek een gouden toekomst voor hem weggelegd in de cross, maar het liep anders. Toen collega-crossers door crossongevallen in een rolstoel terecht kwamen en hijzelf bij een val een zware hersenschudding opliep, zette dat hem aan het denken en in 1985 zette hij na drie GP’s abrupt een punt achter zijn crosscarrière. In Noppennieuws 5 die zojuist is verschenen vertelt John uitgebreid over zijn korte maar krachtige carrière.
De elf jaar oudere broer van John Hensen, Math, behoorde al tot de Nederlandse top toen John nog op een crossfietsje reed. “Ik ben van kinds af aan altijd mee naar de motocross geweest”, vertelt John. “Mijn ouders woonden in het Zuid-Limburgse Ulestraten en mijn broer Math reed Maico en behaalde H5 (1978) en zes keer H6 in de 500-klasse. Toen ik twaalf jaar was, verhuisden mijn ouders naar Soerendonk en daar begon ik ook met crossen. Behalve tijdens trainingen hebben Math en ik nooit samen gereden. Math was in de beginjaren van mijn crosstijd wel degene die mijn blokken prepareerde, maar hij is helaas al op 53-jarige leeftijd overleden aan een hartstilstand. Mijn eerste crossertje was een 100 cc-Fantic. Toen Glenn Coldenhoff Fantic ging rijden, heb ik hem nog een foto gestuurd met de tekst ‘Ik was je vijftig jaar geleden al voor’.
Na de nodige trainingsrondjes werd het in 1979 tijd om aan echte wedstrijden te beginnen. Leeftijdgenoot Gertjan van Doorn maakte bij de NMB de overstap van 50 naar 125 cc en ook John kwam daar voor het eerst kijken. “Wij tweeën waren veel sneller dan de rest en na vijf wedstrijden volgde al promotie naar de senioren”, zegt John. “Van Doorn was moeilijk bij te houden, want die had toen al een watergekoelde Suzuki en die was veel sneller dan mijn luchtgekoelde standaard-Suzuki. In het volgende seizoen reed Hensen naar een vierde plaats in het NK 125, achter Gertjan van Doorn, Theo Eggens en Jan Postema. “Ik heb op Yamaha ook nog deelgenomen aan de Veronica Strandrace”, vertelt John. “Er waren toen twee klassen: tot 175 cc en boven 175 cc. Eric Geboers won de zware klasse, ik de lichte klasse. Toen ik de Strandrace had gewonnen, kwam vanuit Yamaha de vraag of ik zin had om de Dakar Rally te gaan rijden, maar daarvoor heb ik vriendelijk bedankt. ‘Zoek maar iemand anders die levensmoe is’, heb ik gezegd. Een crosser die gewend is elke keer hetzelfde rondje te rijden, moet je niet in de Dakar zetten.
In het wereldkampioenschap werd John in zijn eerste GP-jaar veertiende, net achter Van Doorn, maar voor Pekka Vehkonen. Tijdens de 125 cc-GP in Venray (op het oude circuit) werd hij in de tweede manche vijfde. “Ik was beste privérijder op Yamaha en mijn naam prijkte naast die van Håkan Carlqvist op de folder van Yamaha.
Hoe het verder ging met John Hensen, en over de mooie vertrouwensband die hij heeft met Jeffrey Herlings lees je alles in Noppennieuws 5.
